Demokratyzacja mody rozpoczęła się w Anglii, w kraju szybko bogacącym się po rewolucji burżuazyjnej XVII w., w którym przejście na produkcję przemysłową nastąpiło najwcześniej. Tam, przy równoczesnym upadku klasy chłopskiej, najszybciej formowały się nowe klasy społeczne — burżuazja i proleta­riat przemysłowy. Dzięki dostępności masowo już produko­wanych tkanin różnice między ubiorem arystokracji a bogatej burżuazji, czy […]

Natomiast we Francji dystans między dworem arystokratycz­nym a domem mieszczańskim, nie mówiąc już o biedocie miejskiej, był bardzo duży, co oczywiście znajdowało wyraz także i w ubiorze. Niemniej, mimo początkowego oburzenia i drwin, wprowadzono tzw. „robe de chemise”, czyli suknię domową na wzór angielskiej, krojoną podobnie jak koszula, z dużym dekoltem, silnie sfałdowaną w talii; […]

Nie tylko na tym jednak kończyła się tak zwana złośliwie „anglomania”. W tym samym bowiem czasie zreformowano we Francji pod wpływem Anglii także obuwie kobiece. Grube zelówki i szerokie obcasy dopełniły czary goryczy przeciwni­ków ,,codzienności”, ale za to kobiety francuskie doczekały się obuwia, w którym mogły wreszcie swobodnie chodzić, bez zmęczenia, utykania na wyboistych brukach, […]

Od tego czasu architektura i zdobnictwo zachodnioeuropejskie zaczęły ulegać wpływom sztuki klasycznej, która we Francji stała się stylem panują­cym u schyłku rządów Ludwika XVI. Zaczęła wówczas zani­kać kompozycja ubiorów oparta na liniach horyzontalnych, a przyjęła się sylwetka komponowana w pionie. Nastą­piły zmiany w tym zakresie w kierunku prostoty właściwej sztuce klasycznej. Podobno w Niemczech w roku […]

Już w 1786 r. wyszły z mody poduszeczki i upięcia z tyłu w sukniach kobiecych; stały się one węższe i lżejsze. W 1790 r. pojawiła się suknia ,,a la paysanne” (il. 2), biała, dość bufiasta, obszyła u dołu, w pasie i na rękawach czerwoną lamówką: noszono do niej czerwone pantofelki, a na głowie biały czepek. […]

Na początku 1795 r. noszono suknię „koszulkę”, białą, prze­pasany powyżej talii. Białe tuniki bez rękawów, z dużym de­koltem odsłaniającym ramiona i piersi, nakładano bezpośrednio na ciało. Miały one przeważnie rozcięcie aż do bioder, przez które przy ruchu fałd widać było nogę, oraz pasek wiązany tuż pod piersiami i podtrzymujący draperie. Modna wówczas na­gość miała podkreślać […]

W miarę lat suknia „chemise” ulegała zmianom. Lekkie dra­perie zmieniły się w układane fałdy i ustąpiły miejsca sukni gładko spływającej do dołu, posiadającej już rękawki w for­mie małych bufek. Prawie wszystkie ozdoby zniknęły i pozo­stały jedynie złote i srebrne lamówki lub wstążki. Zasadni­czym urozmaiceniem kolorystycznym stal się miękki wełniany szal, który dzięki różnym sposobom zarzucania […]

W ubiorze kobiecym, dla którego wzory czerpano także z dziel Davida, formy antyczne otrzymały pełnię wyrazu w okresie Dyrektoriatu. Mężczyźni natomiast dążyli wówczas do narzucania wrażenia tężyzny i siły, dzięki nadmiernie wysokim i szerokim kołnierzom i wa­towanym ramionom. „Toteż namiętne wysiłki Davida w kie­runku wskrzeszenia męskiego stroju antycznego nie wyszły poza zaczarowane kolo prób o […]